evden pek çıkmam. öğlenleri aren'le mahallede bir-iki tur atarız; hayalet park'a gideriz, ömer'le güzel sanatlar parkında çay içeriz, o günlük bisküvi hakkını yer, dönüş yolunda uyur, uyanmasın diye eve girmem. bazen uyanması bir saati bulur, bazen parka çeker, çocukların gürültüsünün onu uyandıracağı zamanı beklerim. hemen uyanmaz. bazen ani bir gürültü gözlerini açar, gözleri açıldıkları hızdan uzak ağır ağır kapanır. o açılıp kapanmanın bir anında uykulu gözleriyle bana baktığını görürüm. aramızdaki sözsüz, biyolojik anlaşma her şeyi çözer. ben oradaysam o uyur, o uyandığında ben hep orada olurum. ne anlatıyordum? evden pek çıkmam. yine çıkmıyorum. ama şimdi markete gittiğimde bir virüs havuzunun içindeymişim gibi hissediyorum. devletler tüm enerjilerini hayali düşmanlara harcarken, şimdi gerçek bir düşmanın gözle görülemiyor olması ama her yerde olması şakanın en iyi örneklerinden biri.
inanç avadit