Yaralı kalbimin üstüne işe Bir denizanası dokundu ona az önce Gözleri yok elleri yok dokundu yine de Hatırası yok düşleri yok dokundu yine de Kalbime işe Ya da bırak Denize fırlatmama izin ver onu Ait olduğu yere O soğuk sessiz kötü karanlığa Yaralı kalbimin üstüne işe Acımı dindir Amonyaklar çiçekleri açtır göğsümde Yaprakları sanmaktan bir bahçe Toprağıma kem gözle bak Dallarımı yargıla Bu kötülük ağacını sula büyüt ve sula ve büyüt yıllarca Bir haziran günü as kalbimi o ağaca Ve bir daha ve bir daha
inanç avadit