bir gün görüşeceğiz. kıştan sonra. ya kurguda bir boşluk var ya dünya tuhaf, ya çamurdan ya kaburgadan saçma bir yaradılışın yan etkisi, olağanüstünün kaybedilmesiyle yerçekimi devreye giriyor, bizi sıkı sıkı bağlıyorlar yere, yerle ilişkili bir şeylerle bağlıyorlar bizi, ağırlık birimleri, değerler, yasalar, ışıklar yanıyor, hayaletler kayboluyor ortadan, canlı, sıkıcı bir yayın başlıyor işte. ellerime bak, kavrıyorlar yorgun ve umutsuz aletimi, bir baş parmak ve bir işaret parmağı bir araya gelmeseydi mümkün müydü bu, ve bir başkaldırı gerçekleşiyor ölüme karşı; hangi zafer uzun sürmüş ki o kadar, hangi yakınlık o kadar saydam, hangi uzaklık o kadar hesaplı. bardağın sıvıya çektiği sınır, verdiği biçim, akşamüstünün bir boşluk duygusunun adı olması, bedenin kişiye çektiği sınır, ömrün bir mimari biçim, boşluğun çelik, çimento, bir gün son bulması hepsinin. bir gün görüşeceğiz. bir akşamüstü. boşlukla doluyken etrafımız. orada baltalarına yaslananlar oldu, burada kökleri çürümüş bir
inanç avadit