Ana içeriğe atla

Kayıtlar

Kasım, 2020 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

sonsuzlukta açılmış bir parantez için

bozuk bir kod parçası yüzünde ya da bir asmanın tek bir yaprağında bir açıklığa düşen gölgede: tarihi kim yapmıştı insanlar, at arabaları toprak kaplar, deniz kabukları uzun bir yoldan dönülmüş ya da hiç gitmemiş gibi oturuyorsun kaybolmadan çıkılması imkânsız bir yolun en başında durdun durdun, durdum: dünyaya bakıyorsun artık hiçbir şey olmayana kadar organların kendini kanıtlıyor bir kalp bir kalptir ama senin bir adın var kim yaptı tarihi bir elişi tanrısı mı savaş baltaları mı pazar yerleri hava durumları hastalık mı? : kanaviçeler büyüyor odalarda iğne oyaları gibi bir kanser içinde tığ sesleri yemekler pişiyor -sanki herkesi doyurmaya yetecekmiş gibi- arkada sayıklayan bir şey daha var kuruyan çamaşırlar bu ölüm bu yaşamak sanılan bu yıkım bu bir ev sanılan:

Bir Öğle Vakti İçin Şiir

Beni tastamam böyle ettiler künye taktılar boynuma kaya kadar belirliyim bitki adları gibi biliniyorum nasıl beslenmem gerektiğinin tarifleri sevgi zorluyorlar anla zorluyorlar tut diyorlar bırakırsan kimse değil sen ölürsün ne bıraktım ne öldüm ne de buradayım şimdi senden n'aber? Benim bir deneyim olarak kabul ettiğim yolculuk öyle bir yolculuk vardı bir öğle vakti başladı her şey bitti sonraki öğle vakti kuşlar dindi rüzgar öldü doğumgünleri bir yaşamı olduğunu bunun bir yaşam olduğunu bitki, kaya, insan gibi bir yaşam olduğunu Bir alçaklık olarak yürürken kaldırımda Kıçı yırtık, kurumuş çamurlarıyla Pembe bir eşofman altı Çöpten bulunmuş lame bir çanta ile -İşte bu, bütün bir dünyanın tek bir anda anlatılmasıydı İnsanlığın bütün zenginliği Kırık dökük bir kaldırım, kıçı yırtık bir eşofmandı.- Meyankökü şerbetinin tadı panzer lastiklerinin kokusuna karışıyordu demir kokuyordu plastik bile Her köşe başında bir kontrol noktası Çelik bariyer, polikarbon kalkan, beton barikat ark

Organ Mafyası İçin Bir Şiir

  Çocukları kesip melek yaptılar - daha geçen gün - Hatırlıyor musun sen de çocuklar melek olmuş haberlerde açıkladılar Karnımda bozuk bir klarnet ağrısı Gösteri peygamberleri, köfteciler Gizli tanıklar, organ kaçakçıları Bize günaydın diyen bu ses Patlak bir trampetin duyulan son notası İstatistikler sonsuzu sınırlamak için Tüm olasılıklar bunun imkansız olduğunu kanıtlamak için var Bir daha uçamayacağız hiç Çünkü kanatlarımızdan artanla çocukları melek yaptılar Yüzlerinde bir moloz tozu Bu neşeli düğünde ölü oynuyor çocuklar Tüylerimizde altın, petro-dolar Altımızda gördüğün bu sarsıntılı yeryüzü şekilleri Bozuk bir çiçek dürbününden baktığın için var Bataklık İnsanları’dır kavmimiz Daha yakından bakalım içimize Bir kat daha kaldıralım örtümüzü Ellerimiz bunun için var Kötü kokular üstüne boyalar ziller şallar Zürafaları öldürmek için var Ellerimiz ellerimiz benim sevgili celladım Bir yapmak bir bozmak en çok öldürmek için var

Walt Whitman İçin Bir Şiir

Aydınlanma, modernizm, demokrasi, eşit haklar Hepsi bir bir dökülüyor Bir ölünün yüzündeki simli makyaj gibi. Hakikatin doğasındaki büyük yalan Çekirdekten dünyaya yayılan  Haber, olay, felaket, kriz Gösteri toplumunda bir öğle yemeği sadece. İsa; kurtar bizi Muhammed; bize cenneti vaat et Antigone; aç gözlerini Themis’in Bir kez olsun görsün dünyayı Ve tekmelesin elindeki teraziyi. Çok eski bir yaratık Uyanıyor uykusundan Tarihe bu kadar yakın Kendinden o kadar uzak Uçurumları seviyorsan yol kanatlarındaki parlak tüyleri Çakılana kadar biraz daha zamanımız var. Kurudu çimen yaprakları uzun, soğuk bir çağ başladı şimdi.