Ana içeriğe atla

hayatta kalanların numarası ne?

 

biz de hayatta kaldık işte

soğukta karanlıkta şarkıda

beynimizde kendimizden bir tümörle

konuşurken olur olmadık


yoksullukta direttik

kalınlaştı ensemiz damarlarımız

bileklerimiz toplandı

sinirlerimiz yıprandı

öfkeliydik işe gittik

üzülmüştük işe gittik

sesimiz bir dengeye kavuştu

otobüse ağlayarak bindik

birbirimizin yanında ağladık ikiçeşmelik yokuşundan inerken


öldürmüyorlar da hepimizi

hayatta kalanların antlaşması

çatallanan yolların tanrıçası

saldı köpeklerinin sesini

antlaşmayı yırttı

sessizliği yırttı


buradasınız yazıyor önünde durduğumuz levhada

ve başka bir yerde değiliz


kaç numaralı otobüse bindiniz?

buradasınız yazıyor levhanızda


****

"What's the Trick to Surviving?"

Yet here we stand, alive and bold In the cold, in the dark, in a song's sway With a tumor of ourselves in our brain's array

We persisted through poverty's grip Our necks thickened, veins began to rip Our wrists bound, our nerves frayed We went to work with anger's parade Sadness engulfed, yet we still went Our voices found balance, sentiment spent Boarding the bus, tears cascade We wept side by side, down the hill's grade

They don't kill us all, just yet The survivors' treaty, a resilient set Goddess of paths forked, she made a decree Unleashed the hounds, tore apart the plea Ripped through the silence, shattered the seal

"You are here" reads the sign we face No other place, in this space we embrace

Which bus did you take, they inquire with grace? "You are here" reads your sign, in this place.

Yorumlar

Yorum Gönder

PoP

kalp krizi belirtileri ve kısa açıklamaları

toz ve kilittaşlar arasında, ormana uzak ışıklar altında otobanlarda hayvan leşleri, devlet dairelerinde çürümüşlük ve uyuşma salyangozları rengarenk boyadım, artık hepimiz daha da perişanız. "kalp krizinin neden olduğu göğüs ağrısı bıçak gibi giren bir ağrıya benzetilebilir. sanki göğsün ortası sıkılıyor ya da üzerine baskı uygulanıyor gibi hissedebilirsiniz. bu ağrı 3-4 dakika sürebilir, ara ara geçip tekrar geri gelebilir. göğsünüze bir gece yaşlı bir öküz oturabilir." sabahları yılgınlık belirliyor ve otobüslere tutunmuş milyonlarca el arasında tırnaklarından fışkırıyor ne iş yapmadığın bu da birleştiremiyor bizi gözünde çapaklarla uyanıp evden fırladığın bir sabah yaklaşmakta olduğun mesai oyalarken günlerini adımlarınla katıldığın medeniyetler tarihi kaldırımlarda açtığın belli belirsiz çiçek yüzünün gezegende açtığı uykulu yara kendin için hiç düşünmediğin şeyler gelip duruyor kapına atak, kaygı, bir miktar bulanma kira, aidat, sgk ke
Devamı

dua

-epidermisten evrene yayılan küçük deri parçalarını düşün gövdenden parçalanıp ufalanarak dünyaya karışan tozdur o yıldız tozu, insan tozu, canlı ve ölü toz hiçbir fark yok aralarında yeterince temele indiğinde her şey cansızdır- her hafta en baştan tekrarlanan bir pazartesi olarak yeryüzüne neredeyse dik bir açıyla halısahalardan, ıstakalardan, erkek kokulu oyun salonlarından uzakta yaşamış bir hayvan olarak hayaller, olmayacak projeler ve her daim kolpa bir doğaya yerleşme düşüncesiyle bazan sokaklara, kaldırımlara, taşıtlara ve bankalara düşman bir tavırla bazan bir markayı ayaklarıma denerken bazan yüzündeki ıslak maskeyi ve gözyaşarmış gözlerini daha çok severek, -dua eder gibi, çok kullanılmış dudaklarımı küfredip ışık hızının bir oyunu yüzünden bir saniyenin birkaç milyonda biri boyunca gözlerinin geçmişinden öpüyorum- rutubet ve kömür kokulu gecekondularda cigara kovalamayı özleyerek uzun süredir görüşmediğim bir dostun içimde bıraktığı tedirginlik ama özle
Devamı

Dış Güçler: Bir Pazar Akşamı Rastladım Size

Dünyanın bütün pazarları birbirine benziyor. Tanrı haftanın günlerini yaratırken tek bir pazar yaratmış ve onu bir kere kopyalayıp sonsuz kere yapıştırmış gibi. Ama o pazar hayatımda yaşadığım tek ve bu yüzden en farklı pazardı. O Ses'i izliyordum, Özden banyoda saçlarını kurutuyordu. Sehpadaki şarap kadehine uzanırken bir anda onları orada gördüm. Her sağlıklı insan gibi yerimden sıçrayıp çığlık attım. Çığlığım bittiğinde fön makinesinin sustuğunu fark ettim, Özden salon kapısında elinde fön makinesi ile dikiliyordu. Ağzı şaşkınlıktan yarım açık kalmıştı. Gözlerini odadaki iki kişiden ayıramıyordu. “Siz, siz…” diye kekeledim ve sustum. “Siz” dedim tekrardan gücümü toplamaya çalışarak, “ne, ne… ne zaman girdiniz içeriye?” “Halı için geldik” dedi kadın, adamla birlikte gülümsediler ve devam etti, “şaka, biz hep buradaydık.” Sesinde belli belirsiz bir aksan var gibiydi. Özden elinde fön makinesi, arkasında fön makinesinin kablosunu sürükleyerek yanıma geldi. Odadaki insa
Yorum Gönder
Devamı